źródło: http://www.flickr.com/photos/jon_a_ross/3422384543/sizes/m/in/photostream/

Każdy, kto ma zwierzę czuje się za niego odpowiedzialny. Nasze futrzaki mają do ludzi bezwarunkową miłość i takiej samej, oczekują od nas w zamian. Od najmłodszych lat dzieci oswajają się ze zwierzętami. Uczone są prawidłowej opieki i wyrabiają w sobie ważną cechę, jaką jest odpowiedzialność. Zwierzęta przynoszą ukojenie ludziom samotnym, często to one stają się jedynymi przyjaciółmi osób starszych.

źródło: http://www.flickr.com/photos/sephiroty/317320551/sizes/m/in/photostream/

Koty i psy mają niesamowite właściwości lecznicze. Pozytywnie oddziałują na psychikę człowieka. Udowodniono, że przebywanie wśród zwierząt albo posiadanie ich w domu, sprzyja lepszej atmosferze. Nie ma powodów do kłótni w rodzinie, a jak do niej dochodzi, to jej przebieg ma łagodny charakter. Emocje negatywne zostają zneutralizowane przez obecność niesfornego szczeniaka, czy małego kotka. Dotyk miękkiego futra przez osobę cierpiącą na depresję, pozwala wyzbyć się nerwowości. Niekontrolowane stany emocjonalne stają się łagodniejsze. Przebywanie pośród zwierząt ma ogromny wpływ na zmieniające się ciśnienie we krwi i poziom stresu.

źródło: http://www.flickr.com/photos/28722563@N05/5088263994/sizes/m/in/photostream/

Psy i koty są, jak gąbki, które wchłaniają złe emocje i poprawiają kondycję psychiczną. Szczególnie zwierzęta zaleca się ludziom po zawałach serca. Możliwość przebywania i opiekowania się nimi chroni chorego przed następnym zawałem. Z praktyki wynika, że ludzie, którzy otaczają się różnymi zwierzętami są zdrowsi i lepiej potrafią odnajdywać się w sytuacjach stresowych. Zwierzęta dużą rolę odgrywają w stosunku do ludzi starszych. Szczególnie dotyczy osób dotkniętych chorobą Alzheimera. Zamykają się i całkowicie tracą kontakt z otoczeniem, jednak zwierzę oddziałuje na ich zmysły i dzięki temu, ludzie chorzy nie zostają odcięci od świata.

źródło: http://www.flickr.com/photos/spiritokko/316605490/sizes/m/in/photostream/

Tajemnica i rola zwierząt tkwi w tym, że człowiek chory ma poczucie, że jest komuś potrzebny. Właśnie świadomość tego, że należy się opiekować zwierzętami, maksymalnie angażuje chorego, co w rezultacie pozwala na bycie bardziej aktywnym. Siły witalne u starszej osoby odradzają się. Powraca chęć do życia i energia, która uszła wraz z pojawieniem się choroby. Bliskość zwierzaka sprawia, że chory otwiera się przed nim i próbuje rozmawiać, głaska go i tuli do siebie. Powoli, ale systematycznie zaczyna nawiązywać kontakt z otoczeniem.