Jak wychować psa – czyli Kevin sam w domu?

Zapewne wszyscy znamy przezabawną komedię z szalonym malcem w roli głównej, który pod nieobecność rodziców, zamienił cały dom w istne pobojowisko. My raczej nie chcielibyśmy zastać domu w takim stanie, po powrocie z pracy. Specjaliści radzą, żeby przygotowując się na adopcję szczeniaka, zarezerwować sobie parę dni wolnych. Będzie to czas, poświęcony na naukę najważniejszych rzeczy, niezbędnych do normalnego życia z psem. Zaraz po nauce czystości, najważniejsze będzie, przyzwyczaić psa, do pozostawania w domu, bez zagrożenia, że w ciągu kilku godzin naszej nieobecności obróci nasze mieszkanie w ruinę. Psy niszczą z różnych powodów. Wyrażają tym swoją frustrację, strach, znudzenie, chęć zwrócenia na siebie uwagi. Jak zatem uniknąć Armagedonu ?

oceń poradę (0):
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5

• dużo smakołyków
• cierpliwość...

• ... i jeszcze raz cierpliwość

Zacznijmy naukę od razu, jak tylko piesek zawita w naszym domu. Dajmy mu troszkę czasu, na poznanie mieszkania i zaaklimatyzowanie się w nowym miejscu. Wyznaczmy mu jego legowisko, dajmy zabawki, niech się poczuje domownikiem.

Naukę pozostawania w domu zaczynamy od wychodzenia na krótką chwilę za drzwi. Zanim wyjdziemy, dajmy psu do pyska zabawkę i wydajmy polecenie – zostań. On jeszcze tego polecenia nie rozumie, ale z czasem, załapie sens. Wychodzimy na dziesięć minut. Po powrocie, dajemy psu smakołyk. Powtarzamy takie wyjścia, kilka razy dziennie, stopniowo wydłużając czas naszej nieobecności. Za każdym razem, zaraz po powrocie dajemy psu nagrodę. Takie postępowanie dość szybko nauczy szczeniaka, że cierpliwe czekanie popłaca.

Pochowajmy wszystkie przedmioty, które pies mógłby połknąć, lub zniszczyć – w szczególności kable, buty, ubrania, piloty i telefony. Pomijając zniszczenia – psiak może wyrządzić sobie krzywdę łykając coś takiego.

Są jednak psiaki, wyjątkowo odporne na nauki. Niektóre od początku wykazują destrukcyjne zapędy. Jeśli trafimy na takiego, nauka może potrwać trochę dłużej i zapewne nie obejdzie się bez strat. Co nie znaczy, że nie da się i takiego wychować. Czasem, takie zachowanie, wychodzi na jaw, dopiero po jakimś czasie. Z reguły jest spowodowane silnym stresem – np. pod naszą nieobecność, na dworze rozpętała się burza, której pies się śmiertelnie wystraszył. Jeden psiak, schowa się do szafy, inny może pożreć wersalkę. Jeśli mamy w domu taką barakudę, musimy wykazać się sporą cierpliwością.

Zapewnijmy psu dużo fajnych zabawek, tak, aby miał się czym zająć, kiedy zostanie sam.

Po powrocie do domu, witamy się z psiakiem i dajemy smakołyk. Jeśli jednak okaże się, że coś zostało zniszczone, nie karćmy go. To i tak nie będzie miało sensu. W takiej sytuacji, ignorujemy jego wylewne powitanie, nie dajemy nagrody, tylko zabieramy się za sprzątanie. Pies po którymś razie skojarzy, że jeśli narozrabia, nie będziemy mieli czasu się przywitać, nie będzie też nagrody.

Jeśli złapiemy psa, na gorącym uczynku, powinniśmy natychmiast krzyknąć – nie – można też wzmocnić efekt zwiniętą w rulon gazetą. Niekoniecznie musimy nią psa uderzać, możemy uderzyć w cokolwiek, gazeta wydaje przy tym odgłos, którego większość psów się boi.

Nie karcimy psa po czasie. Jakkolwiek byłby inteligentny, nie będzie rozumiał, o co chodzi.

Psa wychowujemy na zasadzie pochwał. Pożądane zachowanie chwalimy, niepożądane ignorujemy. Dla psa, wystarczającą karą, o wiele bardziej dotkliwą niż klapsy, będzie zignorowanie go przez właściciela, tym bardziej, że niektóre psy potrafią próbować, do jakiego momentu mogą się posunąć. Dotyczy to z reguły starszych psów, które znalazły się w nowym otoczeniu, przeważnie po przykrych doświadczeniach. Psy są dość inteligentne, szybko orientują się, jakie zachowanie jest wynagradzane – i to nie tylko smakołykami. Dla psa idealną nagrodą będzie również długi spacer, czy zabawa z właścicielem