Nie tłum w sobie emocji i nie ukrywaj przed światem, jak silna więź łączyła Cię z ulubieńcem. To żaden wstyd przyznać się do tego, że kochało się najlepszego przyjaciela, jakim był pies lub królik. Inni powinni to uszanować.
Jeśli chcesz - płacz. Jeśli pomaga Ci rozmowa - opowiadaj, wspominaj, zastanawiaj się... Nie obarczaj siebie winą za śmierć pupila (taka skłonność występuje najczęściej wtedy, gdy ulubieniec odchodzi nagle lub zdajesz sobie sprawę, że zbagatelizowałeś albo przeoczyłeś objawy choroby zwierzęcia). Myśl pozytywnie - wspominaj radosne i przyjemne chwile spędzone z pupilem. Gdy dopadają Cię wyrzuty sumienia za śmierć ulubieńca, odpowiedz na nie racjonalną oceną sytuacji.

Jeśli chcesz - oglądaj fotografie czy filmy, na których jest Twój pupil. Czasem obejrzenie jednego zdjęcia i przywołanie pozytywnego wspomnienia z czasów, kiedy ulubieniec żył, osłabia ból po stracie i pozwala wrócić do równowagi psychicznej. Możesz też podyskutować i wyżalić się na stronach internetowych - mnóstwo ludzi znajduje w ten sposób pociechę po stracie.

Jeśli masz pamiątki po zwierzaku, a Ty -pomimo tego, że wszyscy naokoło radzą Ci ich usunięcie - nie chcesz się ich pozbywać, zostaw je. Jeśli będą Ci w pozytywny sposób przypominać o pupilu, spełnią ważną, terapeutyczną rolę. [Kiedy z dnia na dzień straciłam ukochanego, pełnego wigoru psiego przyjaciela, do równowagi wróciłam dzięki... kosmykowi jego futra, które zawieruszone w trawie pozostało po ostatnim przycinaniu psiego włosa.]

Pamiętaj, że tylko Ty decydujesz o tym:
- kiedy chcesz ze swojego otoczenia usunąć przedmioty należące do pupila;
- jak przeżyjesz swój ból po stracie przyjaciela.
Masz prawo do uczuć i emocji; i nieistotne jest, że opłakujesz zwierzaka.

Uwagi i spostrzeżenia

• •Uszanuj swoje prawo do emocji i odczuwania żalu, ale nie zatracaj się w bólu po stracie. Twój pupil uwielbiał Twoją radość :-).