Najważniejsza jest rozmowa.

Od razu zaznaczam, że będzie ciężko. Taka osoba jest zamknięta w sobie, nie chcę mówić co pchnęło ją do tego czynu. Czasem zdarza się, że jest agresywna. Niedoszli samobójcy zachowują się jak obrażone dziecko. Są również podłamani tym, że nie udało im się odejść. Starajmy się więc powoli nawiązać z nimi kontakt. Unikajmy jednak pytań dotyczących ich czynu. To tylko pogorszy sprawę i zamknie taką osobę na wszelki kontakt z otaczającym ją światem. Żeby osiągnąć nasz cel potrzeba cierpliwości i czasu. Krok po kroku budować zaufanie. Po pewnym czasie nasz wkład opłaci się.

Nie krytykować.

Za nic w świecie nie można krytykować niedoszłego samobójcy. Nie wiemy co skłoniło go do chęci odejścia z tego świata. Krytyka może pogorszyć sytuację i doprowadzić do kolejnych prób. Należy okazać chociaż minimalne zrozumienie.

Nie współczuć i nie litować się.

Osoba, która targnęła się na swoje życie nie potrzebuje ani współczucia ani litości. Dobrze wie dlaczego tak postąpiła i co zrobiła. Robiła to w zamierzonym celu a my jako osoby postronne nie mamy nic do gadania. Gdy okażemy współczucie taka osoba może odebrać to w całkiem inny sposób niż byśmy sobie tego życzyli.

Ostrożność i jeszcze raz ostrożność.

Musimy uważać na to co mówimy czy robimy. Podstawą jest nawiązanie kontaktu z taka osobą. W miarę możliwości spędzać z nią jak najwięcej czasu by zdobyć jej zaufanie.

Zachowanie milczenia.

Pod żadnym pozorem nie możemy rozpowiadać o tym co się wydarzyło. Nie jest to powód do dumy ani dla nas ani dla niedoszłego samobójcy.

Odpowiedzialność.

Jeśli to własnie my zapobiegliśmy śmierci stajemy się po części odpowiedzialni za taką osobę. Musimy pokazać, że zależy nam na życiu naszego przyjaciela, dziecka czy też osoby z rodziny.

Uwagi i spostrzeżenia

• •Jest to krótka porada zawierająca sedno sprawy.