Okno główne aplikacji VirtualBox z dwoma wirtualnymi maszynami

Po zainstalowaniu aplikacji (nie martwcie się, jest po Polsku) w celu wirtualizacji jakiegokolwiek systemu – musimy się w takowy zaopatrzyć. Pobierzmy więc sobie w ramach testu darmową dystrybucję Linuksową – Ubuntu (http://ubuntu.com).
Gdy już pobierzemy obraz *.iso systemu, przechodzimy do właściwych kroków, mających na celu utworzenie nowej wirtualnej maszyny dla systemu.

Pierwszy krok tworzenia nowej maszyny

W celu utworzenia nowej wirtualnej maszyny, klikamy w przycisk "Nowa". Czytamy informacje, przechodzimy "Dalej".

Nazwa wirtalnej maszyny i typ systemu

W tym kroku deklarujemy nazwę naszej wirtualnej maszyny. Możemy tam wpisać dowolną nazwę - jest ona potrzebna dla nas do identyfikacji maszyny, jeśli mamy ich kilka. Wpiszmy tam: Ubuntu (wszakże instalujemy teraz Ubuntu).
Jako typ systemu wybieramy Linux / Ubuntu.
Klikamy "Dalej".

Wybór rozmiaru pamięci wirtualnej RAM

Jeden z ważniejszych kroków podczas tworzenia wirtualnej maszyny. Musimy zadeklarować odpowiednią ilość pamięci RAM – wirtualnej. Pamiętajmy, że jeśli posiadamy 512 MB RAM, to zadeklarowanie choćby 500 MB RAM jest absurdalnym pomysłem. Aplikacja korzysta z kości RAM fizycznie zamontowanych w naszym komputerze.
Można pozostawić „zalecany rozmiar” pamięci RAM. Jeśli jednak posiadamy więcej jak 1 GB, to spokojnie możemy przydzielić RAM z przedziału 256 – 512 MB. Nie powinno to spowolnić pracy komputera. Wiadomo, że im więcej RAM tym lepiej.
Ja posiadam 4 GB, więc spokojnie mogę przydzielić 512 MB dla wirtualnej maszyny, ba! Nawet 1 GB bez większych kolizji.
Przechodzimy "dalej".

Deklarowanie rozmiaru "dysku twardego" wirtualnej maszyny

Jest to nasza pierwsza maszyna wirtualna. Nie będę się więc rozwodził nad wyborem jakichś opcji, spekulował co wybrać. Po prostu klikamy „dalej” - utworzymy nowy dysk twardy dla naszej maszyny. Dysk - nazwa nie jest adekwatna do rzeczywistości, gdyż jest to jeden plik na dysku naszego komputera z rozszerzeniem *.vdi (prawdopodobnie od VirtualBox Drive Image).
Uruchomi się asystent tworzenia dysku, znów "Dalej" po przeczytaniu zawartości.

Wybór typu obrazu

Kolejny ważny element tworzenia maszyny wirtualnej. Dzięki temu (nazwijmy) narzędziu możemy stworzyć „dynamiczny” i „statyczny” obraz dysku wirtualnego. Jest to znakomicie opisane na tym kroku, jednakże w skrócie wyjaśnię:
Obraz dynamiczny – tworzy plik, który się rozrasta. Jeśli system po instalacji zajmuje 5GB, to tyle ten plik będzie miał z systemem. Jednak nie rozszerzy się on do rozmiarów większych, niż te które zadeklarujemy w kolejnym kroku.
Obraz statyczny – obraz o stałym rozmiarze. Jeśli zadeklarujemy dla dysku 20GB – tyle on będzie miał ciągle.
Zalecam więc obraz dynamiczny, z racji na zajmowane miejsce na dysku i czas „tworzenia” takiego dysku. Stały obraz musi się sformatować, co trwa...

Wybór ścieżki i rozmiaru dysku

Jeśli w ścieżce zostawimy „Ubuntu”, bądź wprowadzoną inną przez nas nazwę maszyny (krok 4), wówczas „dysk” zostanie utworzony w domyślnym katalogu (Doc&Set/User/.VirtualBox/HardDisks). Możemy podać własną ścieżkę, klikając na ikonę folderu po prawej i deklarując nazwę pliku z obrazem dysku.
Ja zostawiam to bez zmian.
Kolejnym parametrem jest rozmiar tego dysku (dla obrazu dynamicznego jest to rozmiar MAKSYMALNY, a dla stałego plik ten będzie miał ciągle ten rozmiar).
Optymalnym rozmiarem dla Ubuntu jest 8-10GB. Zostawiamy więc 8GB – system ma służyć teraz tylko do zabawy.

Pierwsz uruchomienie

Dwuklikiem na utworzonej maszynie "Ubuntu" uruchamiamy ją. Czynimy więc zaszczyty.

Wybór nośnika

W kolejnym kroku wybieramy typ nośnika (CD), oraz źródło nośnika - wskazując na lokalizację obrazu *.iso.
Następnie "Dalej" i "Zakończ".