Zacznijmy od głębi ostrości. Jeżeli użyjesz przeostrzenia z dalekiego planu (np: krajobrazu) na bliski plan (np: stojącego tyłem człowieka) uwidaczniasz, że coś jest daleko a coś blisko. Tak samo ma się rzecz w zdjęciach. Ustawienie ostrości jest rzeczą priorytetową, to ona wskazuje widzowi gdzie ma się patrzeć.

Wyodrębnienie postaci przez oświetlenie. Ustawienie światła na postać jest bardzo ważne dla kompozycji kadru. Nienależny jednak zapominać, że oświetlić można więcej rzeczy(np: tło) i to nawet na inny kolor. Tak samo ma się sytuacja w momencie gdy oświetlasz bliższy plan.

Linie otaczające postać. Aparat/Kamera patrzy jednym okiem, przez co wszystko spłaszcza. Robiąc zdjęcie/ujęcie w pomieszczeniu zauważymy, że ściany uciekają w pewną perspektywę (linie ścian kierują się do środka zdjęcia/ujęcia). Jest to metoda, na którą wszędzie powinno się zwracać uwagę, przykładowo: Droga schodzi w jeden punkt, stół schodzi stronę środka kadru. Wszystkie linie, które działają na tej samej zasadzie powinny być rozpatrzone do użytku w kadrze.

Metoda przysłaniania. Jeżeli umiejętnie przysłonisz kompozycje (np: rośliną, meblem, ścianą itp. itd.) stworzysz podświadomą u widza wiedzę, że między postacią a przedmiotem jest przestrzeń. Najprostszym przykładem jest gdy na rowerze będziesz jechał ścieżką w lesie. Drzewa bliskie dadzą ci punkt zaczepienia odległości między innymi drzewami.

Jeżeli coś w kadrze porusza się wolniej (pierwszy plan), a za tym coś porusza się szybciej(drugi plan) stwarza to poczucie głębi. Przykładowo widok za jadącego pociągu, drzewa przy torach szybko śmigają przed oczami a kominy na horyzoncie wolniej. Wszystkie godne produkcje kinowe nie mają statycznych ujęć.

Uwagi i spostrzeżenia

• •Doskonałość wymaga ciężkiej pracy.