Na samym początku należy zaznaczyć: plan, by był efektywny powinien być wdrożony w życie na jak najwcześniejszym etapie nauczania. Oczywiście zdecydowana większość gimnazjalistów nie ma pojęcia nt. kształtu swojej przyszłej kariery zawodowej, a to oznacza, że aktywna praca w kierunku polubienia fizyki powinna zacząć się najlepiej w pierwszej klasie szkoły ponadgimnazjalnej.

By coś polubić musi to sprawiać przyjemność, powinno przychodzić z łatwością. Aby móc w ten sposób traktować fizykę potrzeba wiele pracy, ale przejdźmy już do konkretów. Po pierwsze: regularność. Fizyka powinna się stać Twoją codziennością. Dobrym pomysłem jest np. ustalenie określonego czasu, który codziennie przeznaczać będziemy na naukę. Jeśli np. jest to godzina (wygospodarowanie 1h dziennie na naukę dla niemal każdego ucznia szkoły ponadgimnazjalnej nie powinno stanowić żadnego problemu), to znaczy, że po upływie tego czasu kończymy naukę. Nawet jeśli jesteśmy w połowie zadania. Innym sposobem jest założenie zeszytu „1000 zadań (gorąco polecam!). Obierz sobie za cel wykonanie określonej liczby zadań w danym okresie. Celem głównym jest oczywiście wykonanie 1000 zadań przed maturą. Na początku będzie to stosunkowo spory wysiłek dlatego właśnie zalecam systematyczność, a nie pracę „zrywami”, która generuje w nas sporo stresu.

Kolejnym czynnikiem jest rozwijanie zainteresowania. Jeśli zamierzasz na maturze zdawać fizykę, to z pewnością nie jesteś z niej całkowitą „nogą” i choćby zahacza o Twoje zainteresowania. Może więc interesujesz się astronomią lub lubisz przeprowadzać eksperymenty i doświadczenia fizyczne? Jeśli tak, rozejrzyj się za innymi, którzy podzielają Twoje zainteresowanie/ pasję. Czytaj na ten temat, oglądaj materiały (popularno) naukowe, rozmawiaj z pasjonatami, obserwuj niebo itd. Jeśli jednak nie pociąga Cię astronomia, to spróbuj chociaż zwracać uwagę na teorię fizyczną w praktyce. Zastanów się jakie siły pozwalają na skurcze mięśni, a jakie odpowiadają za spadek przedmiotów na ziemię. Główkuj i staraj się dostrzegać fizykę na codzień.

Niezwykle ważną rzeczą jest, by nie zwracać uwagi na innych. Koledzy mówią, że nie chce im się odrabiać prac domowych, że i tak się nie dostaniesz na studia? Nie słuchaj i znaj swoją wartość. Przede wszystkim musisz wyrobić w sobie wiarę we własne możliwości, wiarę w siłę sumiennej pracy nad sobą. Pamiętaj, że „sky is the limit”. Jedynym czynnikiem, który może Ci przeszkodzić jesteś Ty.

Indywidualność nauczania. Niestety czasem zdarza się tak, że nauczyciel uczący przedmiotu nie ma chęci lub daru przekazywania wiedzy. Zdarza się również, że nauczyciel jest dobry, jednak program nauczania zawiera tak niewiele czasu na przedmiot, że uczniowie nie chwytający w lot mogą mieć problemy ze zrozumieniem wszystkiego na lekcji. Co wtedy zrobić? Należy podjąć odważną, ale i bardzo dobrą decyzję i rozpocząć nauczanie na własną rękę. Co to oznacza? Dla jednych będą to korepetycje, z których ja jednak szczęśliwie nigdy nie korzystałem, co dowodzi, że można przygotowywać się samodzielnie. Dla innych będzie to studiowanie podręcznika z wyprzedzeniem i przerabianie masy zadań z różnych zbiorów. Dla jeszcze innych- wyjazdy na obozy związane z przedmiotem. Opcji jest sporo, a z pewnością znacznie więcej niż oferuje szkoła. Tylko solidne samokształcenie pozwala na dobre przygotowanie się do matury i polubienie fizyki.