Jeśli chcemy stworzyć trwały związek, który zniesie wszelkie trudności, musimy od początku postawić na szczerość.
Jest to jedna z najważniejszych cech w związku. Bardzo ważnym jest, abyśmy potrafili mówić drugiej osobie, co nam się podoba, a co nie, co nas boli, co cieszy, co chcielibyśmy robić, co nas interesuje, a co nudzi. Z tą cechą wiąże się także asertywność, czyli zdolność mówienia "nie". Każdy z nas jest inny i niekoniecznie długie spacery po lesie mogą być hobby fanatyka gier komputerowych. Nie możemy nikogo, do niczego zmuszać, bo wtedy żadna ze stron tak naprawdę nie czerpie przyjemności. Możemy się dzielić zainteresowaniami, ale nie usilnie do nich nakłaniać. Z kolei gdy czegoś nie chcemy, bądź nam się nie podoba, powinniśmy powiedzieć to otwarcie. Otwarcie, nie oznacza ostentacyjnie.

Tu wyłania się druga ważna zdolność - rozmowa.
Owszem, istnieją związki, które przed długie lata potrafią jedynie wzajemnie na siebie "warczeć" aniżeli po prostu porozmawiać, ale gdyby zapytać ich, czy są szczęśliwi w związku, myślę, że ich odpowiedź nie byłaby twierdząca. Prościej jest rozmawiać. Nawet jeśli nie potrafimy i sprawia nam to trudność, to powinniśmy próbować. Znaleźć czas tylko dla siebie, usiąść w ciszy, spokoju, choćby w środku nocy i rozmawiać do rana. Wytłumaczyć nasze potrzeby, pragnienia, uwagi, chęci i wszystko co nam leży na sercu. Przecież osoba, z którą wiąże nas to piękne uczucie, jest nam najbliższa. Komu mamy się zwierzyć, jak nie jej?

Kolejno, nie możemy w związku widzieć tylko siebie.
Związek to dwie osoby, które mają swoje potrzeby. To, że są razem nie oznacza, że stali się podlegli jednej osobie czy ubezwłasnowolnieni. Każdy ma prawo do swojego zdania i ma prawo je wyrażać. Gdy mamy sytuacje sporne, idźmy na kompromis. Jeśli nie obydwoje, to jedna z osób. Jednak pamiętajmy, że następnym razem, to druga strona powinna ustąpić.

Przede wszystkim powinniśmy się także szanować.
Mężczyzna - kobietę, jak i kobieta - mężczyznę. Nie lekceważyć potrzeb, zdania, nawyków i przyzwyczajeń. Każdy z nas jest inny i powinniśmy to akceptować, a nie zmieniać.

Miłość to nie tylko radosne uniesienia, ale także sytuacje, w którym ziemia osuwa nam się spod nóg.
Wtedy właśnie powinniśmy móc polegać na osobie, którą kochamy. Potrzebujemy rozmowy, pocieszenia, uścisku, współczucia, obecności czy nawet wypłakania się. I nie mowa tu tylko o kobietach! Czy jest prawdziwą, kobieta, która nie szanuje łez swojego mężczyzny? Nie! Łzy są oznaką słabości, bezradności, bezsilności i wymagają od nas ukojenia, a nie lekceważenia. Prymitywnym jest także twierdzenie, że prawdziwi mężczyźni nie płaczą.

Myślę, że wartym podkreślenia jest także podział obowiązków w związku.
Dawne stereotypu żon siedzących w domu, wychowujących samotnie dzieci i nie pracujących oraz mężów spędzających całe dnie w pracy, a po niej przed telewizorem, minęły. W dzisiejszych czasach kobiety pracują równie często jak mężczyźni bądź one same utrzymują rodzinę. Jeśli chcemy zamieszkać razem, prowadzić dom lub założyć rodzinę, to bez współpracy będzie nam znacznie ciężej. Możemy podzielić obowiązki lub wykonywać je razem, spędzając przy tym wspólnie czas. Nie przypisujmy jednak dowolnych czynności jednej osobie. Nic złego się nie stanie, gdy mężczyzna pozmywa naczynia, a kobieta przybije kilka gwoździ.

Tak naprawdę, to jaki będzie nasz związek, zależy tylko i wyłącznie od nas.
Jeśli chcemy, aby był stereotypowy, postępujmy stereotypowo, jeśli chcemy żyć po partnersku i nowocześnie, dążmy do tego. Najważniejsze jednak, byśmy byli szczęśliwi!