Przede wszystkim, najpierw odpowiedz sobie na pytanie czy pragniesz aby twoje dziecko ciebie zaczęło słuchać. Bez odpowiedniej motywacji ta porada nie ma dla ciebie sensu. Jeszcze raz odpowiedz sobie na to pytanie. Czy jestem gotowa/y ?
Spójrz na swoją pociechę przez pryzmat małego człowieka. On myśli i czuje ale nie rozumie swojego złego zachowania w stosunku do ciebie i bliskich.
Czy jesteś gotowa/y ?
To od ciebie będzie zależało, w jaki sposób wyjaśnisz mu złe zachowanie. Bądź dla niego przykładem i wymagaj od niego rzeczy, których sama nie łamiesz.
Czy jesteś gotowa/y na zmiany ?
Tak? To świetnie, zaczynamy.

Zasada najważniejsza: Bądź konsekwentna ale nie uparta. Pamiętaj, że to w jaki sposób się zachowujesz czy mówisz odbija się niczym w zwierciadle u twojego dziecka. Twoja pociecha naśladuje rodziców i osoby mu najbliższe, ponieważ są cały czas z nim. Nie analizuje, czy grożenie przez tatę palcem siostrze czy bratu jest właściwie. Po prostu go naśladuje. Tak samo będzie naśladować ciebie. Często krzyczysz i łatwo popadasz w rozpacz? Twoje dziecko nauczy się krzyczeć i tak będzie porozumiewało się z rówieśnikami.

Zrozum i uszanuj.

Pozwól przedszkolakowi aby decydowało w niektórych czynnościach. Zamiast wydawać proste polecenia (Posprzątaj po zabawie, Umyj ręce) daj mu wybór (Posprzątamy teraz czy po kolacji?). Pamiętaj, że im dziecko starsze tym potrzebuje więcej swobody. Twoja pociecha powinna wiedzieć, że za każdą decyzją kryją się konsekwencje. Tylko nie strasz, nie umyte brudne rączki to dla dziecka brak pobawienia się swoimi ulubionymi zabawkami, póki je nie umyje.

Określaj granice.

Są zachowania, których musisz się bezwzględnie trzymać. Nie dyskutuj z kilkulatkiem, gdy nie chce cie trzymać za rękę jak przechodzicie przez jezdnię! Pamiętaj, że to ty jesteś rodzicem. Gdy macie w domu łóżko piętrowe i młodszy z rodzeństwa chce wejść na samą górę stanowczo mu zabroń!
Pamiętaj, bądź konsekwentna/y.

Dawaj przykład.

Jeśli czegoś wymagasz od dziecka, sam musisz być najlepszym przykładem. A więc jeżeli uczysz pociechę, że jemy śniadanie powiedzmy przy stole, sam/sama nie jedz na kanapie.

Bądź elastyczna/y

Pamiętaj, że wprowadzając jakieś zasady musisz je dostosować do wieku dziecka. Nie nauczysz dziecka 3 letniego, że po zabawie w piasku trzeba koniecznie umyć rączki (Dziecko 8 letniego tak). Wysłuchaj co ma twoje dziecko do powiedzenia. Może jego bunt wynika z niezrozumienia pewnych zasad? A może ty go nie zrozumiałaś/eś ?