Fundusz inwestycyjny otwarty (FIO) pozyskuje kapitał w drodze zbycia nieograniczonej liczby jednostek uczestnictwa. Dopuszcza się, więc zarówno płynne zmniejszanie się ilości jednostek uczestnictwa, jak również nieograniczone zwiększanie ich liczby. Taka organizacja funduszu powoduje, ze praktycznie każdy może w dowolnym czasie ,,wejść” do funduszu poprzez nabycie jednostek uczestnictwa i stając się tym samym uczestnikiem funduszu; może także w dowolnym czasie ,,wyjść” z funduszu umarzając jednostki. W niektórych sytuacjach określonych przez ustawę, obowiązek umorzenia jednostek uczestnictwa może zostać zawieszony w celu ochrony interesów uczestników funduszu. Odkupienie jednostek uczestnictwa przez fundusz jest jedyną możliwością wycofania się z inwestycji, ponieważ jednostek uczestnictwa nie można sprzedawać osobom trzecim. Wartość aktywów netto funduszu inwestycyjnego otwartego nie może być niższa niż 2 mln. złoty. Fundusze tego typu lokują zgromadzony kapitał w instrumenty rynku pieniężnego oraz papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu. Mogą także inwestować w instrumenty pochodne, jednak inwestycje tego typu dotyczą tylko ograniczenia ryzyka związanego ze zmianą cen instrumentów podstawowych. Fundusze inwestycyjne otwarte mogą nabywać jednostki uczestnictwa oraz certyfikaty inwestycyjne w innych funduszach inwestycyjnych.

Specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty (SFIO) w swojej organizacji jest zbliżony charakterem do funduszy inwestycyjnych otwartych. Podobnie jak FIO zbywają one jednostki uczestnictwa. Zasadniczą cechą rozróżniającą te dwa rodzaje funduszy jest to, iż statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego określa grupę inwestorów lub warunki, jakie musza oni spełnić, aby nabyć jednostki uczestnictwa i stać się uczestnikami funduszu. Uczestnikami tego typu funduszy mogą być osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne. Także w przypadku tego typu funduszu, ma on obowiązek odkupienia jednostek uczestnictwa na żądanie uczestnika. Zarówno fundusze inwestycyjne otwarte, jak i specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte są tworzone na czas nieokreślony.

Fundusz inwestycyjny zamknięty (FIZ) to typ funduszu, który emituje certyfikaty inwestycyjne. Mogą one być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym. Występują one w formie imiennej lub na okaziciela i mają charakter niepodzielnego papieru wartościowego. Jedynym sposobem wyjścia z inwestycji w ten rodzaj funduszu poza sprzedażą certyfikatów na giełdzie jest odkupienie ich przez fundusz w wyznaczonym okresie lub podczas jego likwidacji. Certyfikaty inwestycyjne są obejmowane przez uczestników w drodze subskrypcji, podobnie jak akcje. Liczba uczestników tego funduszu jest ograniczona. Cechą charakterystyczną tego typu funduszy jest to, iż mogą one inwestować w papiery wartościowe oraz instrumenty finansowe o podwyższonym ryzyku np. instrumenty pochodne ( nie tylko w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem), nieruchomości czy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z tyk uczestnicy takiego funduszu mogą oczekiwać wyższych stóp zwrotów z inwestycji, jednak musza pamiętać o większym ryzyku. Wadą funduszy inwestycyjnych zamkniętych jest niska płynność certyfikatów i wyższe ryzyko inwestycji w stosunku do jednostek uczestnictwa.