Cięzko pracujesz? Zacznij pracować mądrze!
Robert Cialdini w swojej książce opisuje jedną z sześciu zasad wpływu społecznego na ludzi. Mowa tu o regule niedostępności. Reguła ta odwołuje się do założenia, że człowiek pragnie tego, co jest niedostępne albo czego jest mało. Ludzie bardziej cenią rzeczy, które są rzadkie, oryginalne. Wydają się one bardziej wartościowe, bo nie każdy może je mieć. Cialdini podaje szereg przykładów, w których zasada ta ma zastosowanie m.in. Świątynia mormonów, zbieranie znaczków, kolekcjonowanie antyków, odbieranie telefonów, sprzedaż produktów i inne. Twierdzi on, że niedostępność rzeczy bądź możliwość utraty jej podnosi jej wartość.
Historia pewnego Kowalskiego
Uważam, że w życiu zawodowym również nie należy ignorować wyżej opisanej reguły.
Weźmy na warsztat dla wielu z nas znajomą sytuację. Zdawać by się mogło, że im bardziej sumienni jesteśmy, tym większe korzyści z tego tytułu osiągamy, a nasze „akcje” w firmie powinny rosnąć. Wyobraźmy sobie typową sytuację w dużej korporacji. Jan Kowalski ciężko pracuje co najmniej 8 godzin dziennie, często wyrabiając nadgodziny, za które niekoniecznie ktoś później mu zapłaci. Jan Kowalski dostaje codziennie masę maili, na które skrzętnie odpisuje, po drodze na z trudem wywalczoną przerwę obiecuje napotkanym osobom dopiąć kilka tematów, które właściwie nie są dla niego samego priorytetem. Dodatkowo nie brakuje go na praktycznie żadnym spotkaniu. Wszystko to za sprawą poczucia odpowiedzialności, powinności i zaangażowania. Rezultatem tego jest poczucie nadmiaru obowiązków, chaosu przemęczenia, ale również niesprawiedliwości i niedoceniania. Przecież tyle rzeczy robi, a nikt tego nie zauważa. Dodatkowo bardzo chętniej zająłby się innymi rzeczami, większego formatu, które pozwoliłyby mu wypłynąć na szerokie wody. Niestety nadmiar obowiązków mu na to nie pozwala.
A gdyby tak pracować mądrze?
Wielu z nas prawdopodobnie miało do czynienia z podobnymi dylematami. Chciałabym przedstawić pewien alternatywny sposób budowania pozycji i wizerunku w firmie.
Dwa lata temu mierząc się z podobnymi problemami, próbując zadowolić wszystkich dookoła, jednocześnie nie mając czasu na nic, podzieliłam się frustracją ze swoim ówczesnym szefem.
Powiedział mi on wtedy coś banalnego, ale jednocześnie olśniewającego. To był mój pierwszy szef, który nie namawiał mnie do pracy ciężkiej, ale mądrej. Doradził on mi, aby nie starać się zadowolić wszystkich, tylko wybrać osoby, z którymi kontakt jest dla mnie priorytetem a na wszystkie inne sprawy odpowiadać w późniejszym czasie bądź delegować mniej ważne tematy do innych osób. Powiedział również, że nie jest to istotne tylko z punktu widzenia zarządzania priorytetami, ale również pozytywnie odbije się to na moim wizerunku. Ludzie będę bardziej doceniać mój czas, stanę się w oczach innych profesjonalistką i kimś, na kogo czas trzeba „zasłużyć”.
Priorytety
Jak więc regułę niedostępności może zastosować Jan Kowalski w praktyce zawodowej? Wybrać osoby, stanowiska bądź projekty, które mają wpływ na jego karierę, są dla niego priorytetem i przede wszystkim skupić się na zadaniach związanych z tymi obszarami. W przypadku wszystkich pozostałych zadań również powinien wprowadzić zarządzanie priorytetami, a jeżeli tylko to możliwe to przekazywać bądź delegować zadania do współpracowników. Skuteczne zarządzanie priorytetami sprawi, że będzie on efektywnie wykonywał swoją pracę natomiast fakt, że nie będzie dostępny dla każdego o każdej porze i w każdej sytuacji podniesie tylko jego wartość w firmie. Jan Kowalski stanie się w oczach innych profesjonalistą, jego praca również zyska na wartości a on sam stanie się bardziej cennym pracownikiem. Co więcej, jeżeli Jan jest początkującym managerem, który do tej pory sądził, że sam wszystko zrobi najlepiej, teraz będzie miał okazje przećwiczyć delegowanie obowiązków. Zyska autorytet w oczach swoich ludzi, którzy będą wiedzieli, że nie mogą zgłaszać się do szefa z każdym najmniejszym drobiazgiem i sami muszą się wykazać. Innym pracownikom o krótszym stażu pracy da szansę wykazania się nowymi obowiązkami, które z jego punktu widzenia nie są priorytetem.
Dodaj komentarz